پارکینسون پس از آلزایمر، دومین رایجترین بیماری سلسله اعصاب مغز در جهان است.
اخیرا بیلی کانلی، کمدین اسکاتلندی که چندی پیش با اعلام ابتلا به بیماری پارکینسون از کار کنارهگیری کرده بود، گفته است بار دیگر به شوهای تلویزیونیش باز میگردد.
هرچند علت ابتلای مردم به این بیماری دقیقا روشن نشده، اما به گفته کارشناسان نهاد بریتانیایی «پارکینسونز یو کِی»، دلیل بیماری ترکیبی از ژن و عوامل محیطی است که به سلولهای عصبی مغز لطمه میزند.
عوارض و نشانههای بیماری پارکینسون و راه درمان آن چیست؟ اطلاعات مربوط به آن را در زیر بخوانید.
بیماری پارکینسون چیست؟
پارکینسون، یک بیماری سلسله اعصاب است (که در آن سلولهای عصبی مغز از بین میروند).
به گفته سازمان بهداشت عمومی بریتانیا، در این بیماری، مغز فرد مبتلا در طول زمان لطمه میبیند.
بنیاد پارکینسون بریتانیا نیز میگوید مغز بیمار مبتلا به پارکینسون به اندازه کافی هورمون دوپامین دریافت نمیکند.
دوپامین، هورمون مسئول نقل و انتقال الکترونیکی میان سلولهای مغز است. با از میان رفتن سلولهای عصبی مغز، مقدار هورمون دوپامین هم در مغز کاهش مییابد.
عوارض این بیماری چیست؟
سازمان بهداشت عمومی بریتانیا عوارض عمده پارکینسون را لقوه (لرزش بی اختیار اندامها)، کند شدن حرکات و انقباض عضلات توصیف کرده است.
در میان سایر عوارض بیماری، ناتوانی در حفظ تعادل بدن، دردهای عصبی، بی اختیاری ادرار، بیخوابی، تعرق بیش از حد، افسردگی و اضطراب است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیماری پارکینسون به سایت سازمان بهداشت عمومی بریتانیا مراجعه کنید.
آمار مبتلایان به پارکینسون چیست؟
نهاد «پارکینسونز یو کِی» میگوید حدود ۱۴۵هزار بیمار مبتلا به پارکینسون در بریتانیا وجود دارد.
یعنی اینکه از هر سیصد و پنجاه بریتانیایی، یکنفر به این بیماری مبتلاست.
به گزارش سازمان بهداشت عمومی بریتانیا، عوارض پارکینسون معمولا پس از سن پنجاه سالگی بروز میکند.
اما از هر بیست بیمار، یکنفرشان عوارض پارکینسون را پیش از سن چهل سالگی نشان میدهند.
بنیاد پارکینسونز میگوید مردها یک برابر و نیم زنان مستعد مبتلا به این بیماری هستند.
در میان شخصیتهای معروفی که به بیماری پارکینسون مبتلا شدهاند باید از جورج اچ دبلیو بوش، رئیس جمهور اسبق آمریکا، مایکل جِی فاکس، ستاره فیلم بازگشت به آینده و پل سینها ستاره فیلم «چِیس» نام برد.
این بیماری چطور درمان میشود؟
باوجود آن که درمانی قطعی برای این بیماری وجود ندارد، عوارض آن را میتوان با کمک دارو کنترل کرد.
به گفته نهاد «پارکینسونز یو کی» معمولترین نحوه درمان تجویز داروست.
این موسسه خیریه میگوید: «درمان با دارو میتواند میزان هورمون دوپامین را در مغز افزایش داده و بخشهایی از مغز را که دوپامین بر آن تاثیر دارد، فعال کند».
داروهای پارکینسون برای هر بیمار متفاوت است.
دلیل آن این است که با گسترش بیماری، ممکن است دارو نیاز به عوض شدن داشته باشد.
هرچند دارو میتواند به کنترل عوارض بیماری کمک کند، اما قادر به کند کردن روند گسترش آن نیست.
سازمان بهداشت عمومی بریتانیا میگوید بیماران مبتلا به پارکینسون همچنین باید راههای درمانی دیگری از جمله فیزیوتراپی کلی، فیزیوتراپی برای کار، و در موارد نادر، جراحی مغز را هم مد نظر قرار دهند.
© The Independent